Fly4free.pl

W samolocie śpi się bardzo wygodnie, dlatego przesypiam większość 12-godzinnego lotu. Ok. 2h przed lądowaniem załoga serwuje śniadanie. Do wyboru jest miska owoców lub omlet, wybieram to drugie.



Nie wygląda zbyt apetycznie, ale zjadłem wszystko. Może byłem bardziej głodny niż podczas obiadu :D

W międzyczasie nad Oceanią dość mocno nami rzuca. W końcu lądujemy w AKL.



Kieruję się od razu do transferów. Przechodzę i od razu kieruję się do saloniku Strata Lounge. Wbrew nazwie nic w nim nie straciłem a jedynie zyskałem: jest w nim sporo jedzenia i prysznic. Wrzucam z niego ten odcinek relacji i już za godzinę wylatuję na Tongę. Tam w końcu wysiądę na dłużej!





W AKL zerkam na tablicę odlotów i widze ciekawe kierunki.



Kieruję się pod gate 10, gdzie za chwilę ma się rozpocząć boarding na lot NZ270 AKL-TBU. Rozglądam się i zauważam, że jako jedyny wyglądam inaczej. Nie znalazłem żadnej osoby, która nie wyglądałaby jak mieszkaniec Tonga: opalony i trochę otyły. Wygląda na to, że trafiłem na dobry lot.



Wchodzę na pokład Boeinga 777-200, tym razem już linii Air New Zealand, przechodzę przez strefę Premium Economy i zajmuję miejsce 43A.







Od razu zauważam, że siedzenia są wyposażone w system SkyCouch, czym Air New Zealand się bardzo chwali. To dodatkowo płatna usługa, która z 3 siedzeń potrafi zrobić łóżko. Nie mam niestety jak przetestować tej opcji, ale to rozwiązanie sprawdza się także nieźle jako podnóżek.





Załoga rozdaje przedłużki do pasów bezpieczeństwa. Lecimy w końcu do Królestwa Tonga, które słynie z otyłości ;)

Samolot jest wyposażony w bardzo dobry system rozrywki, czego się nie spodziewałem po maszynie, która właśnie rozpoczyna 2,5-godzinny lot i lata raczej na bliskich trasach. Mniej więcej w połowie lotu serwowane są posiłki, ale tylko dla wybranych (w najtańszej taryfie nie ma wliczonego posiłku). Okazuje się jednak, że mój bilet zapewnia mi jedzenie na pokładzie, a załoga o tym wie ze względu na... biały pasek na moim zagłówku. Jednorazowy materiał wieszany na zagłówku mógł być cały czarny lub z białym paskiem. Sprytne :)



Jedzenie tym razem całkiem niezłe. Oglądam w międzyczasie film, po czym schodzimy do lądowania. Za oknem pierwszy raz w życiu widzę Tongę.





Po wylądowaniu od razu czuć, że jesteśmy w Tondze. Wszystko się przeciąga, wszystko idzie powoli. Kontrola paszportowa postępuje tak wolno, że kolejka prawie się nie przesuwa, kolejka w kantorze - podobnie. A jednak wszyscy sprawiają wrażenie szczęśliwych :)





Temperatura na Tondze jest wysoka. To niby tylko 28 stopni, ale klimat tropikalny. Pierwsze uderzenie ciepła czuć już na pokładzie po otwarciu drzwi, a pózniej jest tylko cieplej. Zgarnia mnie kierowca hotelu, po czym przez następną godzinę jedziemy do stolicy, Nukuʻalofa.





Po drodze rozmawiamy o życiu w Tondze. Opowiada sporo ciekawostek. Mówi, że w ostatnich latach do kraju przybyło bardzo dużo Chińczyków, którzy otwierają sklepy i przejmują lokalne biznesy. Dodatkowo Chińczycy sprowadzają narkotyki, w związku z czym kraj boryka się z dużym problemem nieznanym do tej pory. No i wprowadzają korupcję, widać że mieszkańcy nie bardzo ich lubią. Rozmawiamy też o edukacji: kiedyś na uniwersytet szło się na Fidżi, teraz w Tondze jest aż 5 uniwersytetów. Opowiada też o karze biczowania za ucieczkę z więzienia i o tym, że bardzo lubią i szanują obecnego króla.

Dojeżdżamy do hotelu. Nie był najtańszy (trochę ponad 200 złotych za 1 noc), ale robi wrażenie porównując go do tutejszych standardów.



Ogarniam parę rzeczy w związku z tym, że złapałem w końcu WiFi, po czym wychodzę na spacer.

Idę niewielki kawałek i czuję, że jest gorąco. Bardziej niż przewidywałem. Za chwilę jestem nad zatoką tuż obok hotelu.



Kieruję się pózniej jedną z główniejszych ulic stolicy (ruch jest lewostronny).





Mijam grobowce królewskie, ale niestety nie udało mi się podejść bliżej.



Po drugiej stronie ulicy mijam Bazylikę Św. Antoniego z Padwy.



Idę dalej, skręcam w boczną uliczkę i zbliżam się do Pałacu Królewskiego.



Sam pałac jest ładny, ale raczej niewielki i skromny. Nie ma co się dziwić, w końcu Król rządzi państwem, które pod względem liczby mieszkańców jest dwa razy mniejsze od Radomia.





A to jakiś inny budynek rządowy w centrum miasta.



A tak wygląda trochę mniejsza uliczka.



Z każdym krokiem czuję coraz większe zmęczenie. Jest mi potwornie gorąco. To ten rodzaj ciepła, gdy człowiek po minucie jest cały mokry, a koszulka za chwilę staje się integralną częścią ciała. Wiatr praktycznie nie wieje, cienia mało, słońce praży. Dopiero w tym momencie uświadamiam sobie, że Tonga mnie przerosła, że nie jestem gotowy. Nie mam odpowiedniego nakrycia głowy, kremu przed opalaniem (opaliłem się bardzo mocno na poprzednim RTW i pózniej średnio się śpi w samolotach ;)), nie jestem gotowy. Wracam po trochę ponad godzinie do pokoju, piszę relację i myślę, jak zabrać się za jutrzejszy dzień na Tondze...Idę spać wcześnie, bo ok. 19. Po kilku dniach podróży jestem zbyt zmęczony, żeby iść oglądać stolicę Tonga po zmroku. Podejmuję decyzję: odespać ile się da, a następnego dnia zaatakować ze zwiedzaniem.

Rano o 8:00 schodzę na śniadanie. Gości w hotelu jest niewiele, zajęte są jedynie 3 stoliki. Śniadanie nie powala: stół szwedzki z pieczywem, dżemem, owocami i płatkami śniadaniowymi.



Owoce były smaczne, szczególnie arbuz i kokos. Po śniadaniu pakuję się, ostatnie połączenie się z WiFi i wyruszam w drogę.



A taki miałem widok z okna:


Plecak udaje mi się zostawić na recepcji, więc ze sobą mam jedynie najbardziej potrzebne rzeczy. Plecak to prawie 8kg dodatkowego ciężaru, a jednocześnie brak wentylacji, więc to była najlepsza możliwa decyzja.

Wyruszam tą samą trasą, co wczoraj, w kierunku Bazyliki Św. Antoniego z Padwy.









Próbuję wejść do środka, ale wszystkie drzwi są zamknięte.



Tuż obok znajdują się grobowce królewskie. Tak jak pokazywałem wcześniej, otacza je strefa zieleni i nie sposób podejść bliżej. Okrążam jednak teren i z jednej strony widać je trochę lepiej.



Po drugiej stronie ulicy znajduje się dość rozpoznawalny kościół Free Church of Tonga. Po jednym z ostatnich kataklizmów (a Tonga nieszczęśliwie leży na trasie wielu tsunami, huraganów, trzęsień ziemi i innych kataklizmów) został zniszczony. Uszkodzeniu uległ dach, wybite są także szyby. Kościół nie działa.







Idę dalej i dochodzę do Centenary Chapel. Podobno to tutaj co niedzielę na nabożeństwo chodzi Król Tupau VI. Z zewnątrz jednak nie ma czym się zachwycać.



Dalej przechodzę obok Pałacu Królewskiego i za chwilę wchodzę na Vuna Rd, która ciągnie się wzdłuż wybrzeża. Kieruję się nią na zachód.











Kulisy pisania relacji live wyglądają tak, że raz na jakiś czas opisuję to, co widziałem i wstawiam w tekście oznaczenia, gdzie dołączyć mam pózniej zdjęcia. To jest jedno z miejsc, gdzie siadam nad wodą i dopisuję kolejny fragment. Zdjęcia ze względów praktycznych wybieram i dodaję tuż przed wrzuceniem ;)



Muszę przyznać, że dzisiejsza pogoda jest znacznie lepsza. Nadal jest gorąco i pot leje się strumieniami, ale nie jest już aż tak słonecznie, a dodatkowo wyczuwalny jest powiew wiatru. Oczywiście ciepłego wiatru, ale zawsze to już coś. W takich warunkach można spokojnie zwiedzać.

Tonga jest nazywana „Friendly Island” i będąc na miejscu nie sposób się z tym nie zgodzić. Dosłownie wszyscy są tu dla mnie mili i sympatyczni. Uśmiecha się do mnie bezdomny, pozdrawia policjant, machają co chwilę dzieci. Wywołuję uśmiech na ich twarzach, a oni - na mojej. Dzieci krzyczą „bye”, co w lokalnym angielskim oznacza „hi”. Nic w tym dziwnego, na ulicy spotykam turystów, których mogę zliczyć na palcach jednej ręki. Tonga to jedno z najrzadziej odwiedzanych państw na świecie (ok. 40 tys. turystów rocznie).

Kieruję się Vuna Rd tym razem w kierunku wschodnim. Idę wzdłuż wybrzeża przez ok. 2 kilometry, podziwiając w tym czasie kolor wody.